Πέμπτη, 20 Δεκέμβριος 2012 12:43
από την Ι.Μ.Αργολίδος«Αδελφοί μου εν Κυρίω αγαπητοί» (Ιακ. α’ 16)
«Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται, Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου».
Με αισθήματα χαράς και πνευματικής ευφροσύνης σύμπασα σήμερα η κτίση πανυγηρίζει το μοναδικό, αλλά και συνάμα κοσμοσωτήριο γεγονός της γεννήσεως του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Μέγα το θαύμα! Ανέκφραστο το μυστήριο! Άπειρη η συγκατάβαση του Θεού! «Ο Ουρανός και η Γη σήμερον ηνώθησαν τεχθέντος του Χριστού. Σήμερον Θεός επί της γης παραγέγονε και άνθρωπος εις ουρανούς αναβέβηκε», ψάλλει η Αγία μας Εκκλησία.
Και ο Μέγας Βασίλειος θαυμάζοντας το γεγονός της Γεννήσεως του Χριστού, θέτει στο στόμα της Παναγίας μας τα ακόλουθα λόγια: «Πως να Σε ονομάσω εγώ, θαυμαστό μου Βρέφος; Τι θνητό όνομα να δώσω στον καρπό του Αγίου Πνεύματος; Να Σου προσφέρω θυμίαμα η γάλα; Έχεις ανάγκη από τις μητρικές μου φροντίδες, η να πέσω στα πόδια Σου και να Σε λατρεύω; Τι ανεξήγητη αντίθεση; Ο ουρανός είναι ο θρόνος Σου κι εγώ Σε τοποθέτησα στα γόνατά μου. Σε βλέπω στη γη κι όμως δεν άφησες τον ουρανό. Ο ουρανός είναι εκεί, όπου βρίσκεσαι Εσύ». Και ο Άγιος του Θεού καταλήγει ότι το μυστικό που πέτυχε την ένωση τόσων αντιθέτων πραγμάτων είναι η Ταπείνωση!
Από ταπείνωση ο Θεός έγινε άνθρωπος!
Από την ταπείνωση Του η γη έγινε ουρανός!
Δεν ανέβηκε ο άνθρωπος στον ουρανό. Κατέβηκε ο Θεός στη γη.
Η ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού είναι η υπέρτατη πράξη της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο. Προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, για να τη θεραπεύσει. «Επτώχευσεν πλούσιος ων, ίνα ημείς τη εκείνου πτωχεία πλουτίσω-μεν» (Β’ Κορ. η’ 9). «Εκένωσεν εαυτόν μορφήν δούλου λαβών» (Φιλ. β’ 7), «ίνα ημάς υπερυψώση». Η κάθοδος του Θεού στη γη κατέστησε δυνατή την άνοδο του ανθρώπου στον ουρανό.
Αλλά όμως, ο άνθρωπος ξεχνιέται και χάνει την πορεία του, διαγράφει από τη ζωή του το θέλημα του Θεού και ακολουθεί το δικό του θέλημα, αρνείται την αγάπη του Θεού και οι συνέπειες γι αὐτὸν είναι τραγικές. Ο φόβος, ο πόνος, η αγωνία και ο θάνατος είναι καθημερινά του βιώματα. Ο συνάνθρωπος δεν είναι ο αδελφός, αλλά ο ανταγωνιστής και ο εχθρός. Το «ΕΓΩ» απολυτοποιείται και κάθε άλλη αξία διαγράφεται. Το συμφέρον θεοποιείται και ταυτίζεται με τον ανθρώπινο προορισμό και γενικά ο άνθρωπος γίνεται ξένος προς τη χαρά και την ειρήνη.
Το πνεύμα του Θεού όμως, μας το ξεκαθαρίζει, πως «ουκ έστιν, εν άλλω ουδενί η σωτηρία» (Πραξ. δ’ 12) παρά μόνο στον Σωτήρα Χριστό, που γεννήθηκε ως ταπεινό Βρέφος στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, και όσοι τον δέχθηκαν «έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι» (Ιωάν. α’ 12).
Επομένως, αν πράγματι θέλουμε τη χαρά, την ειρήνη, την αγάπη και γενικά τη λύση όλων των μεγάλων κοινωνικών και τραγικών προβλημάτων μας, δεν έχουμε παρά όλοι, μικροί και μεγάλοι, άρχοντες και λαός, και μάλιστα οι νέοι μας, αφού παραμερίσουμε τις εγωιστικές μας διαθέσεις, να σπεύσουμε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ και εκεί με πίστη, απλότητα, ταπείνωση και μετάνοια να προσκυνήσουμε το Θείο Βρέφος και να Του εναποθέσουμε τον εαυτό μας, και τότε θα πάψουν οι πάσης φύσεως ταλαιπωρίες μας και θα αισθανθούμε και εμείς, όπως οι ταπεινοί ποιμένες της Βηθλεέμ, «χαράν μεγάλην».
Ας ετοιμάσουμε και εμείς, αδελφοί μου, τη φάτνη της καρδιάς μας, για να υποδεχθούμε τον Κύριό μας ως Σωτήρα και Λυτρωτή μας, ας τον δοξολογήσουμε με ύμνους και ωδές πνευματικές και ας τον ικετεύσουμε να μας διατηρήσει όλους, και ιδιαιτέρως τους νέους μας, ασάλευτους στην ορθόδοξη ευαγγελική πίστη μας και ζωή, ώστε μαζί με «όσους πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη Του», όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, να απευθύνουμε και εμείς «με πνευματική έξαρση και άπειρη χαρά προς όλα τα όντα και όλη την κτίση τον Χριστουγεννιάτικο χαιρετισμό “Χριστός ετέχθη”, ενώ από τα βάθη των όντων και της κτίσης θα αντηχεί συγκινητική η απάντηση ”Αληθώς ετέχθη”».
Διάπυρος προς Χριστόν Νηπιάσαντα
Ευχέτης Υμών
Ο Μητροπολίτης Αργολίδος Ιάκωβος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου